Bart's Flavor of the Month: 2022 was het jaar van...
Het jaar dat alles weer een beetje normaal werd
In de muziekbiz wordt december vooral gezien als een maand van terugkijken. Er komt doorgaans weinig nieuws uit, want alles wordt toch overschaduwd door jaarlijstjes, mierzoete liedjes voor de Feestdagen, Top-zoveels en het bijkomen van een druk muziekjaar. Dit jaar was het mijn voornemen om hierin mee te gaan. Dus voor mij even geen actuele muziek bijhouden, geen Shazams van obscure liedjes of ander obsessief gedrag, maar even pas op de plaats. Wat was 2022 nu eigenlijk voor een muziekjaar en wat was voor mij de favoriete muziek van dat jaar? Zulke levensvragen passen wel bij december, zo vond ik dit jaar. Met een stapel muziektijdschriften, veel eindejaarlijstjes ter vergelijking en mijn eigen playlists nam ik me voor om de 100 topsongs van 2022 in de afwijkende Flavor-playlist te gieten. Opeens had ik eindeloos veel respect van lijstjes-fetisjist St Paul die deze onderneming in veelvoud doet, en dat al jaren lang. Ik vond het terugbrengen van een kleine 170 songs naar de uiteindelijke 1oo een ware hel. Tuurlijk nam ik het veel te serieus, maar waarom zou het anders doen? "Any job worth doing is worth doing well," leerde ik van een populaire Britse comedy. Uiteindelijk is het gelukt. Een playlist met mijn favoriete songs van het jaar, dat ergens eindelijk weer wat normaal voelde. Zeker als het gaat om livemuziek. In mijn geval betekent dat veel indie, wat electronica, beats, (steeds meer) jazz en soul. Groovy, ontroerend, dwars, pakkend, veel te lang, vernieuwend, soms traditioneel en altijd met een pakkende hook of riff. Dat vat het wel aardig samen. Behoorlijke gender equility, veel nieuwe namen, weinig echt grote sterren en geen echt enorme uitschieters. Een duidelijk album van het jaar heb ik dan ook niet. Maar luister vooral zelf, naar deze Flavors van 2022.
Maar, stel: mocht ik puur hypothetisch en alleen voor deze nieuwsbrief een Artiest van het Jaar benoemen. Wie zou dat zijn? Zoals gezegd waren er op albumgebied weinig echte uitschieters en de grote sterren lijken voorzichtig vervangen te worden door een nieuwe generatie. Ik vond de razendsnelle opkomst van een groep van eigen bodem wel heel fascinerend. In het kielzog van Merol, S10 en Froukje waren het drie voormalige stucadoors uit Den Haag die in 2022 furore maakten. Dan weten jullie het wel, toch? Goldband is de naam. Zij pakten menig festival in met hun sympathieke, eigengereide Nederlandstalige pop. Hun publiek werd binnen no time steeds groter en voor ik het wist zag ik ze op tv het grote podium van Rock Werchter veroveren. Inclusief gebroken enkel. Goldband is in vele opzichten de juiste band op de juiste plek. Ze combineren post-corona knaldrang aan slimme teksten en euforische songs. Het was bijna onmogelijk om ze in 2022 niet live te zien, maar mij is het gelukt. Maar ik heb zo'n idee dat dat in 2023 wel gaat veranderen. Kijk hieronder vooral de Lowlands-show terug en je snapt wat ik bedoel. 2022 was het jaar van Goldband!
STAND VAN ZAKEN
mijn favoriete nieuwe song van deze maand: People Are Pissed van persoonlijke favoriet Gruff Rhys vat het jaar 2022 wel aardig samen
mijn album van deze maand: Motomami van Rosalía in de herhaling vanwege haar sensationele concert
concert van 2022: Tame Impala in Amsterdam
mijn volgende concert: Personal Trainer in Tilburg
het muziekboek waar ik binnenkort echt aan ga beginnen: Last Night A DJ Saved My Life van Bill Brewster
de (her)ontdekte artiest van de maand: Tramhaus uit Rotterdam na hun toffe show op Zeitgeist in Nijmegen.
GECOMPILEERD VOOR U
Volgens mij kun je de lijn doortrekken van het maken van mixtapes op je C90 via de 78 minuten op een CD-R naar de Spotify-playlist. Eigenlijk is er weinig veranderd sinds de eerste compilatie op een muziekcassette. Die had destijds alleen geen shuffle-functie.
Goed idee van de NRC-redactie: bepaal wat de beste albums van eigen bodem - uit alle genres - waren en zet de mooiste liedjes in een playlist. Fraaie selectie die gaat van MICH naar Lucky Fonz III.
Op zoek naar nog meer nieuwe muziek? Ik verzamel de beste nieuwe tracks van 2022 (check deze playlist hier) en nieuwe albums/ep’s (check deze playlist hier) van het moment op Spotify, dus dat scheelt jou weer zoekwerk.
BEELD & GELUID
In deze rubriek niets over mijn werkgever, maar wel enkele warme kijk- en/of luistertips.
Onlangs was ik op bezoek bij het RocknPop Museum in Gronau (over de grens bij Enschede en geboorteplaats van rockdino Udo Lindenberg). Daar werd ik herinnerd aan al die geweldige artiesten die sinds 1974 op tv in Rockpalast hebben opgetreden. Een instituut van de Duitse tv met veel geweldige concerten die volop online zijn terug te vinden. Onder andere Nena dus die in 1983 op de toppen van hun roem stonden. Nur Geträumt blijft hun fijnste song, maar je kent deze Neue Welle-favorieten van die andere hit.
Voor de beste en origineelste videoclips moet je bij Job de Wit's Fullscreen zijn. Hij zette de beste van 2022 op een rij. Hij begint bij Alt-J en eindigt 118 muziekvideo's later bij de mij onbekende K.
UIT DE KAST
We verloren in de afgelopen maand diverse bekende muzikanten. Terry Hall was misschien niet de bekendste van het stel, maar wel een enorm invloedrijke. Als een van The Specials maakte hij in 1979 een legendarisch debuut die jaren later een weg naar mijn platenkast vond. De multiraciale ska-band uit Coventry - en onderdeel van het befaamde 2 Tone-label - maakte meteen impact met hun Britse versie van Jamaicaanse ska en gaven hun teksten een maatschappijkritische lading mee. Geheel passend bij hun leven in een racistisch, arm en verdeeld land. Elvis Costello speelde nog een rol op deze langspeler die in eigen land meteen succesvol werd dankzij de hits "Too Much Too Young" en "A Message To You Rudy" (een van de vele covers op de plaat trouwens). Hoewel ik weinig ska in de kast heb staan, is dit Specials-debuut zo onweerstaanbaar en gelaagd dat het verplichte kost voor elke popliefhebber is. Elk nummer is raak en de energie van de band werkt aanstekelijk. Dat vonden ze bij Pinkpop ook, dus stond The Specials te schitteren op de editie van 1980. Met de stoïcijnse Terry Hall als de frontman die sommige rellende bezoekers even verstandig toespreekt. Hall zou nog veel meer ondernemen in zijn werkzame leven. Zo goed als met The Specials zou het voor mij niet meer worden.
DE POPVERSLAG ARCHIEVEN
In oktober 2020 ben ik gestart om (een deel van) mijn recensie-archief uit de jaren 1991-2006 exact 20/25/30 jaar na publicatie op Twitter te delen. We hadden destijds voor de wekelijkse Popverslag-pagina van een klein krantje best goed de vinger aan de pols. Sommige albums of concerten waren meteen legendarisch, andere was ik allang weer vergeten. Maar hoe hebben ze - de muziek en de recensie - de tand des tijds overleefd? Twee terugblikken uit de afgelopen maand.
LEESLIJST
Enkele artikelen uit de (geschreven) media om de nieuwsbrief af te sluiten.
Ik was present bij wat sommigen noemden het concert van het jaar noemden: ook de NRC was enthousiast over Rosalía in Amsterdam.
In de vorige nieuwsbrief vond je al de YouTube-link naar de Hacienda-documentaire van de BBC en Menno Pot schreef een boeiend verhaal over de legendarische club in Manchester.
Je kent de broertjes DeWaele wel als 2 Many DJ's. 20 jaar na hun mixalbum sprak The Guardian hen over dat debuut.
Applaus, je hebt de Flavor of the Month #23 uit. De volgende editie komt tot je via een ander platform dan Revue, want Elon Musk trekt de stekker eruit. Erg zonde, maar er zijn voldoende alternatieven voorhanden. Nu nog even de boel vakkundig overzetten.
Tot zover, tot volgende maand… hier zijn tot slot The Posies nog een keer.
Can you hear it? does the sound remind you?
Can you feel it? it's gonna redefine you
The flavor of the month is busy melting in your mouth
Getting easier to swallow and harder to spit out