Bart's Flavor of the Month: Krasse knarren, dode legendes en andere muzikale babyboomers
Op 8 januari zou David Bowie 75 jaar zijn geworden. Dat haalde de muzikale kameleon helaas niet, maar er was nu weer veel aandacht voor zijn indrukwekkende oeuvre. Ook jaren later klinkt veel van zijn muziek fris en tijdloos. Dat kunnen alleen de echte legends zeggen. Over Bowie en zijn invloed is alles wel geschreven en de meeste documentaires heb ik ook wel gezien. Deze van de BBC over zijn Ziggy-periode had ik echter gemist en ik zat op 8 januari in 'no time' weer helemaal in de wonderbare wereld van David Bowie alias de buitenaardse glamrocker Ziggy Stardust. Wat een songs, wat een band, wat een performance. En de Ziggy-hype duurde maar anderhalf jaar (1972-1973). Daarna was Bowie toe aan nieuwe fascinerende avonturen. Ook na zijn dood blijft hij zijn luisteraars verrassen, getuige het postume Toy (uit 2000, maar nooit uitgebracht) met 'nieuwe' versies van pre-Ziggy-songs.
Wat Bowie gemeen heeft met Neil Young is dat dat beiden recent hun muziekrechten voor veel geld hebben verkocht (Bowie $250 miljoen, Young $150 miljoen). Check de nieuwsbrieven van 3voor12-hoofdredacteur Niels Aalberts over deze trend. Ik heb een zwak voor Neil Young en veel van zijn albums staan bij mij in de kast. Gelukkig maar, want sinds kort is zijn muziek niet meer te streamen op mijn streaming platform of choice, Spotify. De 76-jarige hippie heeft namelijk de strijd aangebonden met het grootste muziekplatform. Terwijl ik net door zijn nieuwe plaat Barn weer naar zijn enorme hoeveelheid songs aan het grasduinen was. Ik ga hier niet uit wijden over de details (lees dit artikel maar), maar het komt neer op het volgende: in de door Spotify fiks betaalde en blijkbaar populaire podcasts van Joe Rogan is veel ruimte voor anti-vaccinatiegeluiden en dat pikt ome Neil Young niet. Rogan of Neil Young op Spotify, maar niet beiden. Dus nu staan al die honderden Neil Young-songs offline en wrijft de concurrentie zich in de handen. Zonde van mijn uitgebreide Neil Young Live-playlist met al die mooie Archives-opnamen. Maar godsamme, wat stoer van deze koppige babyboomer. Met deze actie haalt hij op zijn oude dag het wereldnieuws met een uitstekende boodschap: Spotify moet stoppen met dit soort abjecte boodschappen te sponsoren. Gelijk heeft ie. Young leeft nog steeds volgens zijn adagium dat hij in 1979 ooit schreef: "It's better to burn out than to fade away."
STAND VAN ZAKEN
mijn beste song van deze maand: idkwntht van singer-songwiter Tomberlin
mijn album van de maand: de nieuwe, super-abstracte EP van Burial
mijn eerstvolgende concert: Spiritualized in TivoliVredenburg (2 maart) zou wel een mooi eerste concert in maanden zijn
laatste docu die ik zag (kijktip!): de opkomst en ondergang van Thin Lizzy's Phil Lynott in Songs while I'm away
oudste rocker uit de Flavor-playlist: 96 Tears van ? and the Mysterians uit 1966
vloervuller uit de Flavor-playlist: de klassieker Master Blaster van Stevie Wonder
(her)ontdekte artiest van de maand: Neil Young dus, niet meer op Spotify maar ook mijn platenkast is goed gevuld met zijn werk (maar niet zo als die van Menno van hierboven).
GECOMPILEERD VOOR U
Volgens mij kun je de lijn doortrekken van het maken van mixtapes op je C90 via de 78 minuten op een CD-R naar de Spotify-playlist. Eigenlijk is er weinig veranderd sinds de eerste compilatie op een muziekcassette. Die had destijds alleen geen shuffle-functie.
In de 19e editie van mijn maandelijks opgefriste playlist vind je ook dit keer geen logische rode draad. Nieuwe muziek van Kae Tempest, Stromae of Yard Act heeft op het eerste gehoor weinig overeen met klassiek werk van Nina Simone, ELO of Kool & the Gang. Ik begrijp het soms ook niet, maar het is wel weer playlist zonder grenzen en zonder tijdsbesef geworden. Stuk voor stuk afgelopen maand (her)ontdekt en voor jou de kans om ze deze maand te ontdekken. Meer onbekende luistertips: Pere Ubu, William Onyeabor en Lewsberg.
Op zoek naar nog meer nieuwe muziek? Ik verzamel de beste nieuwe tracks van 2022 (hier) en nieuwe albums/ep’s (hier) van het moment in playlists op Spotify, dus dat scheelt jou weer zoekwerk.
Veteraan Jon Savage heeft een mooie reeks popboeken geschreven - zijn 1966: The Year the Decade Exploded bijv. - en maakt sinds een tijdje interessante terugblikken op popjaren. Dat begon ooit in 1966, maar zijn nieuwste over 1977-1979 spreekt mij ook weer raak. Wat is er in die jaren van punk, new wave, synthpop en reggae veel toffe, vergeten muziek gemaakt.
BEELD EN GELUID
Nee, hier niets over mijn werkgever, maar wel enkele warme kijk- en/of luistertips.
Typisch VPRO: muzieksite 3voor12 nam het klassieke Achterwerk in de Kast-concept en koppelt dat aan muzikanten. Spinvis deed de aftrap voor de Popkast.
Ik vind Zwollenaar Sticks (Opgezwolle, Sticks & Rico, ASR) nog steeds één van beste rappers van het land. Daar mag dus wel eens een documentaire over gemaakt worden. Dat deed hiphop-platform 101Barz.
Deze video dook recent weer op, toen bekend werd dat de Efteling hun Spookslot ging slopen. Ooit nam een piepjonge Kate Bush daar een TROS-muziekspecial op en die beelden zijn te mooi/vreemd om niet te delen.
UIT DE KAST
Voor mijn generatie waren de songs van Meat Loaf een geval van 'love em or hate em'. Nou ja, zijn songs... Meat Loaf alias Marvin Lee Aday (1947-2022) zong de befaamde mini-rock opera's die vaak werden geschreven door Jim Steinman. Samen met de onvolprezen Todd Rundgren maakten zij de millionseller Bat Out Of Hell en die staat dus in mijn kast. Niet omdat ik dit album ooit heb gekocht, maar omdat mijn vriendin de plaat in haar collectie had staan. Waarschijnlijk omdat dit album uit 1977 zo lekker bombastisch en 'over the top' is en meerdere klassieke meebrul-refreinen bevat. De bekendste single van Bat Out Of Hell staat nr.35 in de laatste Top 2000 en dat vind ik best laag. Ik kan Paradise By The Dashboard Light eerlijk gezegd niet meer horen. De andere songs zijn eigenlijk veel beter. Maar ja, die megahit bepaalde het leven van Meat. Die videoclip met zijn grote lichaam en dat zweet hielp ook niet voor mij, net als die keren dat ik het nummer in shabby discotheken en café's heb gehoord. Nu is Meat Loaf er niet meer - net als Steinman - en gaat dit album terug in de platenkast om er pas uit te komen als ik niet meer ben. Of als ik ga verhuizen.
DE POPVERSLAG ARCHIEVEN
In oktober 2020 ben ik gestart om (een deel van) mijn recensie-archief uit jaren 1991-2006 exact 20/25/30 jaar na publicatie op Twitter te delen. We hadden destijds voor de wekelijkse Popverslag-pagina van een klein krantje best goed de vinger aan de pols. Sommige albums of concerten waren meteen legendarisch, andere was ik allang weer vergeten. Maar hoe hebben ze - de muziek en de recensie - de tand des tijds overleefd?
LEESLIJST
Enkele artikelen uit de (geschreven) media om de nieuwsbrief af te sluiten.
Even terugblikken op Eurosonic/Noorderslag 2022. Zowel de Volkskrant als Trouw zien vrouwelijke artiesten uitblinken.
bij 3voor12 kun je de beste optredens van de afgelopen ESNS22-editie teruglezen en -kijken: hier Noorderslag en hier Eurosonic
in memoriam soulzangeres Ronnie Spector door The Guardian
is punk terug dankzij covid? NRC denkt wel van wel
de enorme muziekcollectie van Muziekweb (voorheen de Centrale Discotheek) is gered, gelukkig maar.
Applaus, je hebt de Flavor of the Month #12 uit. Hopelijk was ie boeiend genoeg om uit te spitten. Feedback is altijd welkom… laat het weten via mijn kanalen (zoals Twitter of Instagram).
Geen editie missen? Abonneer je dan via deze link. Delen met gelijkgestemden wordt natuurlijk op prijs gesteld!
Tot zover, tot volgende maand… hier zijn tot slot The Posies nog een keer.
Can you hear it? does the sound remind you?
Can you feel it? it's gonna redefine you
The flavor of the month is busy melting in your mouth
Getting easier to swallow and harder to spit out