Bart's Flavor of the Month: Nick Cave - geest, god, mens of goeroe?
Afgelopen maand was ik bij één van de veel bejubelde Carré-concerten van Nick Cave en Warren Ellis. Na een paar zware weken op persoonlijk vlak was ik wel toe aan een goed concert, maar deze avond werd zoveel meer. Cave is in een bijzondere fase van zijn lange loopbaan aangekomen. Hij heeft zichzelf opnieuw uitgevonden met poëtische, ongrijpbare songs die door muzikale duizendpoot Ellis op toetsen een volledig eigen sound heeft gekregen. Luister naar Ghosteen en het recente Carnage en je weet wat ik bedoel. Cave verwerkt in zijn nieuwe, onconventionele songs op krachtige wijze zijn verlies en biedt hij ons allen troost. Dat kon ik wel gebruiken. Zo werd het concert opeens een soort catharsis met de ontspannen zanger in topvorm. In zijn eentje vertolkt hij een waanzinnig spectrum van gevoelens in zijn songs, om vervolgens het publiek met grapjes en anekdotes om zijn vinger te winden. Voor mij was het veelzeggend dat een nummer niet geheel toevallig aan ene Henk (Hank?) in het publiek werd opgedragen. Wat kan goede (live) muziek toch een helende werking hebben.
Overigens heeft mijn relatie met Nick Cave door de jaren heen moeten groeien. In een oude recensie zag ik bij mezelf een weifelende houding ten opzichte deze 'prince of darkness'. Ik vond em lange tijd teveel een poseur. Maar tijdens een concert in Tilburg werd ook ik overtuigd - mede dankzij de 'Love is in the air'-cover - en dit millennium heeft hij nog geen slecht album gemaakt. Bovendien stelt hij zich voor een hedendaags artiest opvallend kwetsbaar en toegankelijk op. De documentaires en concertfilms maakten veel indruk, net als zijn Red Hand Files-blog. Daarin beantwoordt Nick op bijzonder eerlijk en integer allerlei vragen. Vaak bloedserieus, maar ook komisch zoals deze. Blij dat Nick Cave op gepaste wijze oud wordt en ooit niet aan de drugs en ander spul is bezweken.
STAND VAN ZAKEN (alleen deze maand geldig)
meest opmerkelijke, pas ontdekte liedje van deze maand: Send my love van Jordan Rakei (3x geshazamd in een maand)
album van de maand: best moeilijk want er is veel moois uitgekomen. ik ga voor Sympathy for life van Parquet Courts
eerstvolgende concert: Dry Cleaning in Doornroosje is wel iets om naar uit te kijken
laatst geziene muziekdocu: The Velvet Underground van Todd Haynes
meest onverwachte nummer uit de Flavor-playlist: William Shatner's Rocket Man (u weet wel waarom)
meest herfstachtige nummer uit de Flavor-playlist: Mysterons van Portishead
raarste artiesten/bandnaam uit de Flavor-playlist: Tonstartssbandht (het wordt steeds gekker)
(her)ontdekte artiest van de maand: de stokoude jazz-saxofonist Pharoah Sanders.
DE POPVERSLAG ARCHIEVEN
Op Twitter deel ik sinds enige tijd 20/25 jaar na dato de verhalen uit mijn recensie-archief voor de Popverslag-pagina van een Brabants krantje uit de periode 1991-2006. Sommige platen of concerten was ik alweer compleet vergeten, over anderen denk ik nu heel anders, maar meestal zijn die recensies een fijne reminder van een goed album of concert.
GECOMPILEERD VOOR U
Volgens mij kun je de lijn doortrekken van het maken van mixtapes op je C90 via de 78 minuten op een CD-R naar de Spotify-playlist. Eigenlijk is er weinig veranderd sinds de eerste compilatie op een muziekcassette. Die had destijds alleen geen shuffle-functie. De muziek staat centraal.
Voorafgaand aan editie #15 van mijn maandelijkse playlist zag ik dat het aantal volgers/abonnees van de lijst toeneemt. Geen idee wie, want dat laat Spotify weer niet zien. Maar ze zijn van harte welkom. Een luisteraar die ik wel ken vroeg me: het heeft wel allerlei stemmingen en genres, superleuk. Maar niet echt een bepaalde lijn. Dat komt omdat de lijst eigenlijk volledig random is. Het zijn allemaal songs die ik oktober 2021 heb gehoord en me zijn opgevallen en bijgebleven. In het geheel niet gecureerd, maar volledig toevallig en volledig naar mijn smaak.
Op zoek naar nog meer nieuwe muziek? Ik verzamel de beste nieuwe tracks (hier) en nieuwe albums/ep’s (hier) van het moment in playlists op Spotify, dus dat scheelt jou weer zoekwerk.
Listen on Spotify: From Bauhaus to Jenny Hval, these tracks are to die for.
In mijn woonplaats staat een museum dat recent een tentoonstelling genaamd GOTH heeft geopend. Hoewel ikzelf nooit 'goth' ben geweest, staat er best wel wat goth en aanverwanten in mijn platenkast. De muzikale vertolking van gitzwarte duistere romantische gevoelens heeft wel mijn interesse en daar past deze playlist uitstekend bij. Boeiende tentoonstelling trouwens, gaat dat zien. Ook voor niet-vleermuizen.
BEELD EN GELUID
Nee, hier niets over mijn werkgever, maar wel enkele kijk- en/of luistertips.
Binnenkort te zien: Get Back van Peter Jackson. Zelf ben ik bepaald geen Beatles-superfan maar door deze trailer ben ik wel nieuwsgierig geworden naar de beelden van de laatste opnamen van de Fab Four.
Word je een beter mens door naar Lowlands te gaan? De Universiteit van Nederland geeft het antwoord over waarom veel mensen zo van festivals houden en waarom we er zo naar verlangen.
Ik viel toevallig in de aflevering over R.E.M. van deze docu-serie over videoclips. In hun hoogtijdagen bracht de band diverse eigenzinnige en verrassende clips uit, maar deze vind ik eigenlijk wel de mooiste.
UIT DE KAST
Een beetje bij toeval stuitte ik op mijn allereerste popverhaal dat in een krant werd gepubliceerd. Afgelopen maand was dat exact 30 jaar geleden. Ik dacht lange tijd dat dat verhaal over U2's Achtung Baby ging, maar het was een stukje over Trompe Le Monde van de Pixies. Ik werkte al in een platenzaak (beter: cd-winkel) en vond het schrijven over popmuziek ook wel interessant. Dat begon dus in de week van 25 oktober 1991, 19 jaar oud. Nog lang niet vlekkeloos en zonder eindredactie, maar ik zou 15 jaar lang samen een wisselend gezelschap wekelijks een volledige pagina vullen over de nieuwste muziek. En Trompe Le Monde? Die was ik een beetje vergeten. Doolittle blijft voor mij de beste Pixies-plaat, maar album #4 blijkt bij nadere beluistering nog steeds heel behoorlijk. Het was achteraf wel veelzeggend dat mijn Pixies-verhaal de pagina deelde met recensies van Nirvana en Pearl Jam die de Pixies van de troon zouden stoten. Maar jullie weten hoe Kurt Cobain over de Pixies dacht, hè?
LEESLIJST
Een volgend (naar) hoofdstuk in de serie misdragingen van muzikanten waar meerdere mensen me op wezen, omdat het gaat om The Posies
Alvast een kijkje in de toekomst nemen met deze lijst: Pitchfork’s 25 Next List: The Artists Shaping Where Music Will Go From Here
Ik vind Dave Grohl een leuke vent, maar die songs... vertellen kan ie wel, getuige zijn nieuwe boek dat hij alom plugt
NRC blikt terug op het geamputeerde dancefestival ADE
Nog iemand van wie ik de interviews leuker vind dan zijn muziek: Elton John
Tot slot, een terugblik op mijn favoriete plaat van 30 jaar geleden. Nee, geen Nevermind of Ten, maar Matthew Sweet's Girlfriend.
Dat was Flavor of the Month #9. Feedback is altijd welkom… laat het weten via mijn kanalen (zoals Twitter of Instagram).
Geen editie missen? Abonneer je dan via deze link.
Tot zover, tot volgende maand… hier zijn The Posies (toch) nog een keer.
Can you hear it? does the sound remind you?
Can you feel it? it's gonna redefine you
The flavor of the month is busy melting in your mouth
Getting easier to swallow and harder to spit out